شهر برای نابینایان

در این پست به بررسی اجمالی و گذرای وضعیت ساماندهی پیاده رو های شهری پرداخته ام.

بنابر گزارش پایگاه خبری اکونیوز, 550،000 نفر در ایران دچار نابینایی یا کم بینایی هستند. این رقم برای مدیران شهری و تصمیم گیران این عرصه یقینا نمیتواند مقدار غیر قابل ملاحظه ای باشد. حال آنکه شهر ایده آل شهریست که امکانات رفاهی و نرمال را برای تمام شهروندان خود اعم از سالم یا ناسالم فراهم آورد. البته نمیتوان منکر این مهم شد که شهرداریها در سالهای گذشته, اقداماتی در این خصوص انجام داده اند. اما درمورد اقدامات شهرداری تهران (پس از مطالعات عملی اینجانب) میتوان به جرأت گفت که این اقدامات ناکافی و غیراصولی هستند.

همانطور که میدانید در معابر شهری و پیاده رو ها سنگفرشهایی به رنگ زرد با شیارهای طولی نصب میشوند که هدف آنها هدایت نابینایان در پیاده رو بوسیله جهت شیارها (بمنظور درک آنها با عصا) میباشد. نابینایی که در طول مسیر درحرکت است, میتواند جنس کفپوش و تغییرات آنرا بخوبی حس بنماید. بنابراین این کفپوشها طراحی شده اند تا نابینایان در طول پیاده رو از طریق دنبال کردن شیارها (با عصا) راه خود را پیدا کنند و همچنین در سر تقاطعها یا چند شاخه شدن راه بوسیله ی تغییر جنس ویا جهت شیار کفپوش بتوانند موقعیت را درک و راه خود را انتخاب نمایند.

با این وجود بنظر میرسد که تنها تعداد معدودی از این پیاده راههای نابینایان در تهران قابل استفاده باشند چراکه مشکلات فراوانی در این معابر قابل مشاهده هستند. از جمله:

1) همسطح نبودن سنگفرشهای مربوطه (این مسئله در معابر به وفور دیده میشود) که باعث صعوبت گذر عصای نابینایان از سطح سنگفرش میشود.

2) آگاه نبودن عده بسیاری از شهروندان نسبت به کاربری این معابر

3) وجود موانع متعدد در مسیرهای ویژه نابینایان

4) قطع ناگهانی مسیرها

5) استفاده از سنگفرشهای عادی (صلب و بدون شیار) در طول این مسیرها

6) عدم تغییر شکل شیارها در مسیر, هنگام رسیدن به تقاطع یا مانع

7) عرض کم برخی از این معابر

8) گاها دیده میشود که در سنگفرش یک پیاده رو, در نقاطی که موزائیک اصطلاحا کم می آید, از موزائیکهای ویژه نابینایان بطور ناشیانه و غلط استفاده میشود!

این مشکلات و مشکلات مشابه باعث عدم استفاده ی نابینایان از این مسیرها میشود.

در ادامه به مشاهده عکسهایی مرتبط (که غالبا توسط خود بنده گرفته شده اند) خواهیم پرداخت.

این دستگاه در تقاطع انقلاب-فلسطین تعبیه شده و هدف آن اینست که موقع تردد خودرو در چهارراه, با تولید صوت هشدار, به نابینایان اطلاع دهد. اما صدای بسیار ضعیف آن باعث شده که عملا استفاده ای از آن صورت نگیرد.

استفاده از سنگفرشهای غیر مرتبط در معابر نابینایان

ایجاد موانع تعریف نشده

(اصولیتر آنست که موانعی که به ناچار بر سر مسیر قرار میگیرند با تغییر جنس کفپوشها هشدار داده شود)

استفاده از کفپوشهای ویژه نابینایان در زوایای دلخواه!

راه حل: راقم این سطور با توجه به تجربیات فعلی و درک نسبی خود از ساماندهی فضاهای شهری؛ نظارت منضبطانه, دادن آموزشهای لازم به عوامل اجرایی, درک چرایی و چگونگی استفاده از این معابر توسط عوامل اجرایی و نیز دادن آگاهیهای لازم درخصوص این معابر به شهروندان عادی را چاره قطعی کار میداند. حال آنکه بدون شک موثرترین راه حل برای تمامی این مشکلات (بطور جدی و بدون مزاح) پیاده روی کردن یک ساعته شهرداران گرامی در شهرخود, با استفاده از چشم بند و عصای سفید میباشد. در اینصورت ظرف مدت کوتاهی تمامی این مشکلات و موانع مرتفع خواهند شد و شهر به وضعیت ایده آل رفاهی خود نزدیک میشود.