مهراز

گردآیه ای از مقالات معماری

مهراز

گردآیه ای از مقالات معماری

مهراز

وقتی فضا توسط عناصر شکل دهنده فرم شروع میکند به حبس شدن، محصور شدن، شکل گرفتن و سازماندهی شدن؛ معماری بوجود می آید

FOK Ching

محبوب ترین مطالب
آخرین نظرات

مصاحبه با هوشنگ سیحون-7

دوشنبه, ۳۰ دی ۱۳۹۲، ۰۷:۲۸ ب.ظ

در بسیاری از علوم و هنرها همچون طب، شیمی، فیزیک، ریاضیات و نقاشی نام مخترعان و خالقان آثار و اختراعات می آید ولی در معماری علیرغم هزاران اثار باستانی، که مورد تجلیل همگان نیز قرار دارند، کمتر نامی از معماران و آرشیتکت های آن بناها برده می شود.  ایا این یک ظلم به ارشیتکت ها نیست؟

من فکر می کنم از این بابت به  ارشیتکت ها خیلی ظلم شده است و ما در تمام دنیا شاهد این ظلم هستیم.  فی المثل کسی نمی داند معمار فلان معبد مصری کیست.  بعضی اوقات اسم کسی بنام "ایمهوته" بعنوان طراح اصلی اهرام برده می شود ولی در بسیاری از موارد هیچ اسمی نیست. 

کسی نام معمار اصلی کلیسای "نوتردام" پاریس را نمی داند و این امر در همه جای اروپا صادق است، برای اینکه گاه اکیپ های مختلفی روی یک طرح کار کرده اند.  البته یک راهنما داشته اند ولی اسم آن راهنما نیز وجود ندارد. 

در ایران که دیگر بسیار بدتر است.  البته گاه اسم استاد عباسی و شیخ بهائی در معماری صفویه مطرح می شود ولی در اکثر موارد اسم موجود نیست.  علت این قضیه را من در این می بینم که در گذشته هنرمندان درجه یک و ماهر صرفا در خدمت اشراف و بزرگان بودند و آنها ارج و قرب امروز را نداشتند.

یک علت دیگر که خاص کشور ماست اینکه این مسیر پدید آمدن، زندگی کردن و خاموش شدن در تمام اجزاء ساختمان و معماری این مملکت دیده می شود.  در بسیار از نقاط ایران هست که دهات، شهرها، یا بافت های شهری خاص ساخته شده و بعد اتفاقی افتاده و متروک شده و فراموش شده اند و دیگر اثری از آنها نیست.  بعد هم تحت شرایط جوی و جغرافیائی رو به خرابی گذاشته اند و از بین رفته اند.  یک نمونه اش "ارگ بحر" است، شهری که اب شده و رفته.  باد و باران و خورشید آنقدر به این شهر صدمه زده که دیگر چیزی از آن باقی نمانده است. 

گاه در روستاها یا در میانه راه ها جائی را می بینید که ساختمانی بوده، گنبدی و طاقی داشته، حالا یک قسمت آن خراب شده و یک قسمت هنوز کاه گلش هست.  این سمبل زندگی ماست. اسم اشخاص و رسم معماران هم همینطور است. عده ای آمده اند، زندگی کرده اند، عشق ورزیده اند، ساختمان ساخته اند، معماری خلق کرده اند و بعد از بین رفته و فراموش شده اند.  این از شرایط و از خصیصه های ملی ماست. 

ایکاش ما اسامی همه خالقان آثار باستانی و بناهای جاویدان را می دانستیم و می بایست نام و کارهایشان در تاریخ معماری ما ثبت می شد.  در خارج از ایران و در غرب تا حدودی هست ولی در ایران اصلا چنین چیزی وجود ندارد.

موافقین ۱ مخالفین ۰ ۹۲/۱۰/۳۰
فردین طهماسبی

نظرات  (۱)

۰۷ بهمن ۹۲ ، ۱۶:۵۹ فرزین خاکی
در دورانی که ایشون ازش صحبت می‏‏‏کنه به نظرم نه فقط در معماری، بل‏که در اکثر فنون و هنرهای دیگه هم نامی از سازنده و صاحب آثار نبوده. در ایران هم فکر می‏کنم تا همین سه چهار قرن پیش این شرایط پابرجا بوده. در ضمن تا اون‏جا که من می‏دونم این افراد به تمایل خودشون گم‏نام می‏موندن. این دوره‏ی ماست که موضوع رزومه و نام افراد و گاها منیت‏‏ها این‏قدر جلوه داره و شاید در اون دوران این مباحث اصلا مطرح نبوده..

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی