داریم اصلا؟!

برای طراحی هر بنا معمار زبده تلاش میکند تا به نما و فرمی ایده آل برسد که بتواند با زبان اشکال و نیز چیدمان فرمها احساس مورد نظر و مرتبط با کاربری بنا را به بیننده منتقل کند.

تجربه ی بنده بعنوان دانشجوی ترم دوم بر این اساس شکل گرفته که در طراحی هایم باید بتوانم بعنوان مثال برای یک ساختمان اداری نما و فضایی طراحی کنم که بیننده ی بنا (حتی بینندگان عام و نیز کودکان) بتوانند اداری بودن ساختمان را با ناخودآگاه خود درک کنند که البته این مورد را سعی کردم در طراحی نمای مهدکودکی که بعنوان تمرین کلاسی انجام دادیم تمرین کنم. به این معنی که با ایجاد فضاهای پر و خالی در نمای ساختمان مهد کودک، حس پویایی و نشاط را منتقل کنم که به گواه اساتید گرامی به موفقیت نسبی در سعی به درک این احساس دست یافتم.

در حال حاضر احساس میکنم که این مهم  یعنی بیان کاربری بنا بواسطه فرم و نما، در میان معماران و سازندگان بسیاری از بناها نادیده گرفته میشود

 

 

از دوستان هم ترمی فرهیخته و یا عزیزان ترم بالایی خواهش میکنم درمورد این پست حتما نظر بذارن و این دیدگاه منو نقد کنن که اگر لغزشی دارم، اصلاح کنم.

ممنون میشم

 

:)